Meer vrijheid dan vroeger

Sinds 2018 zetten wij ons in voor bedrijven die een product owner missen. Onze interim product owners zorgen voor succesvolle projecten / producten en gaan daarna weer door naar een nieuw tof project. Ondertussen zijn we met 15 man, waarvan 4 voormalig freelancers. In dit artikel vatten we het gesprek samen dat zij hadden met een externe interviewer, om te ontdekken wat de verschillen zijn tussen freelancen en het werken bij Productowner.nl. Maar laten we eerst even kort de vier collega’s aan je voorstellen.

Jochem is oprichter van Productowner.nl. In zijn 4 jaar als freelancer heeft hij als o.a. product owner voor 25+ klanten gewerkt in binnen- en buitenland. Tony is medewerker #3 bij Productowner.nl. Sleutelde als product owner jarenlang aan de Rabobankieren app en gebruikte dat als springplank voor een Freelance carrière. Hij zag in dat je samen verder komt en sloot zich aan bij Productowner.nl Linus verkocht zijn softwarebedrijf en maakte van daaruit de transitie naar freelancer. Hij deed dat 10 jaar, o.a. als interim CTO en COO. Sinds begin 2021 is hij in dienst bij Productowner.nl. Pim is al aan het ondernemen sinds hij 12 is. Sinds zijn afstuderen was hij actief als online project manager. We zijn er trots op dat we zijn eerste werkgever zijn.

En als interviewer hadden we Peter Brouwers in ons midden, zelf voormalig freelancer en een ervaren interviewer die tegenwoordig actief is voor diverse initiatieven zoals de Breda Tech Summit. Samen met Peter hebben we vier thema’s besproken: leren, geld, teamgevoel en vrijheid.

Onze filosofie is dat je altijd aan het leren bent en dat leren een wezenlijk onderdeel is van de zoektocht naar de beste versie van jezelf. Leren de collega’s nu meer dan in hun freelance tijd?

Pim is meteen stellig: “Het was voor mij één van de reden om aan te haken. Want als freelancer zoek je alles zelf uit en dat kost tijd. En je moet maar gokken dat het ook klopt. Je durft ook niet vaak een handvat te vragen bij de klant, want je bent ingehuurd als expert.” De rest knikt en hij vervolgt: “Hier plan ik vandaag een blok in bij een senior of een partner en ik krijg morgen aandacht. Zo kan ik veel sneller stappen zetten, dat is echt een groot voordeel.” Tony vult aan: “Ik kan naar een collega toelopen en die denkt ter plekke met me mee. Daardoor leer ik sneller en creëer ik meer waarde voor mijn klant.”

Wat alle vier de CV’s gemeen hebben is dat de heren niet lang hetzelfde doen. Na een paar jaar zijn we vaak wel toe aan wat anders. Als de leercurve naar loop van tijd vlakker wordt worden neemt de uitdaging en focus af. Jochem legt uit dat bij het kiezen van een opdracht de leercurve centraal staat. “Nieuwe collega’s die bijvoorbeeld bij een bank hebben gewerkt, die mogen van ons niet voor een bank werken. We zouden dan logischerwijs genoeg toevoegen voor de opdrachtgever, maar gaat het in onze ogen ten koste van de leercurve van de werknemer. En opdrachtgevers zijn er meer dan opdrachtnemers.”

Pim neemt het stokje weer over en zegt dat je moet denken vanuit een bepaalde context. “Mijn klus liep op 1 januari af. En we hebben toen nee gezegd tegen de verlenging. Het was een leuk team en ik scoorde goed, maar er viel voor mij niks meer te leren. Dan maar een paar weken extra aandacht voor de podcast.”

De vervolgvraag van Peter laat zich raden: Zou je als freelancer nee zeggen tegen een verlenging als er niet zo veel meer te leren valt? Schoorvoetend zeggen ze allemaal dat ze nee wilden zeggen, maar dat ze toch zouden verlengen, omdat het “makkelijk geld” is.

Linus: “Nu durf je kritisch te zijn, want er is genoeg te doen bij een nieuwe of bestaande opdrachtgever. En als je een paar weken geen opdracht hebt, dan vangt de rest dat omzetgat op.”

Het woord omzet valt, tijd om het bruggetje te maken naar geld. Want dé associatie met freelancers is dat ze heel duur zijn en dus zijn het mannen en vrouwen die veel geld verdienen. Linus is helder: “Als freelancer moet je uren draaien, anders is er geen salaris. De uren business geldingsdrang is er ook als medewerker bij een bureau. Want ook als medewerker moet je iets bijdragen aan het bedrijf. Zo werkt de wereld.” En natuurlijk is het lekker om als freelancer veel geld op de bank te hebben. Neem Pim, die na elke dikke factuur weer lekker uit eten ging met zijn vriendin, of Linus die een mooie camper kocht en daar nog steeds veel van geniet.

“Trading days for dollars. Daar was ik wel klaar mee.”

Jochem maakt een simpele rekensom: “Een gemiddelde freelancer pakt met gemak anderhalve ton. 47 weken werken, 5 dagen per week en een tarief van 85 euro. Dan zit je er al over heen. En ga er vanuit dat 1/3 voor later is en 1/3 voor de belastingdienst, dan is die resterende 50K toch goed voor netto 4.000 per maand.”

Maar…zegt hij er meteen achteraan, “De freelancers die wij spreken zijn zelden in staat om voor zichzelf een maand vrij te nemen om ook iets met al dat zakgeld te doen. En ze gaan nog steeds alleen op vakantie als hun vrienden of gezin ook vrij zijn en betalen daardoor nog steeds de hoofdprijs om in de rij te staan bij de bakker in Rennese. Het lijkt wel een gouden kooi”.

“Het was met name het ‘trading days for dollars’ waar ik wel klaar mee was”, zegt Tony. Volgens hem geeft het toch wel rust dat je het nu met elkaar doet. Daardoor is het ook OK als er een paar weken wat minder te doen is. Linus vult aan: “Als de omzet druk er niet is, wordt er niet minder hard gewerkt. Maar de druk verschuift naar kwaliteit en doorontwikkeling van relaties, modellen etc….” Tony houdt even zijn adem in en zegt; “Iedereen zit alleen maar uren te beuken. Voor het geval dat het misschien een keer minder wordt. Dat was zo benauwend en ingewikkeld.“

Wat opvalt is dat niemand het stabiele inkomen als een plus ziet. Pim zegt daarover: “Als freelancer had ik altijd een potje van een paar maanden salaris, dus ik heb me nooit echt zorgen gemaakt over salaris.” Pim is tot slot vrij duidelijk als het om geld gaat. “Ik werk hier niet voor het salaris, maar ik werk hier omdat ik in een team wil zitten en van hen wil leren.” Tony en Linus knikken. Zij zijn mentoren van mediors zoals Pim en zien de groei die collega’s doormaken.

Als we zouden turven op hoe vaak het woord ‘samen’ valt tijdens dit gesprek, dan had het nauwelijks op 1 A4-tje gepast.

Er wordt bijvoorbeeld door Linus uitgelegd dat niemand groter is dan het bedrijf, ook de aandeelhouders hebben zich gewoon in te zetten voor een geoliede machine. Die gezamenlijke verantwoordelijkheid om de club levend te houden zit er goed in bij iedereen. Dat kweekt een wij-gevoel dat ze allemaal zeggen te hebben gemist.

Tony: “We voelen geen druk, maar eerder het mogen nemen van verantwoordelijkheid. Als ondernemende mensen snappen we dat er niets gebeurt als niemand het voortouw neemt. Daar gaan we juist lekker op.”

Peter vraagt wat het grote doel is: Lachend zeggen ze in koor: “Schotland!” Dan zegt Jochem wat serieuzer: “We willen dit bedrijf succesvol te maken in de zin van autoriteit, tevreden klanten en op enig moment het bedrijf overdragen, al dan niet intern. We hebben geen BHAG in het bedrijfsmodel zitten, al voelen we ons wel verplicht om de go-to-guy te zijn voor alles wat onze beroepsgroep raakt. En die autoriteit kan je kopen met een marketingmachine en een paar leuke koppies, maar skiën in Winterberg vonden we veel leuker.”

En Tony legt vervolgens uit dat we vorig jaar met 3 man op de kerstborrel stonden en een jaar later op datzelfde moment uitkeken naar een skitrip met 12 man. “Dat geeft toch energie!?” En dan is het logisch dat we volgend jaar weer zoiets gaan doen, waarop Jochem zegt: “Op de terugweg van Winterberg werd al besloten dat we volgend jaar gaan zwemmen in Loch Ness.”

Maar draait het dan alleen om gezelligheid? Tony: “Ik zou nooit over mezelf hebben gezegd dat ik al 20 jaar ervaring heb en een team mee kan nemen in een verandering. Vanuit het label Productowner.nl is dat geen arrogantie of zelfoverschatting, maar simpelweg de korte samenvatting van een CV.”

Linus gooit zijn beste beeldspraak op tafel: “Waar recruiters kunnen vallen over het missen van een punt of een komma en dus je CV niet aanbieden, kunnen wij vanuit onze autoriteit de recruiter overslaan. Die recruiter moet een vierkantje in een vierkantje plaatsen. Wij krijgen prima uitgelegd dat een vierkantje met één afwijkend vlak net zo goed is, of misschien wel beter.”

Als freelancer ben je zelf de baas. En dus mag je ook kiezen wat voor titel je hebt. Een willekeur aan titels vliegt voorbij op LinkedIn. Er wordt gelachen als alle creatieve titels voorbij komen. Freelance online project manager, online specialist, digital project manager, sparringspartner en ga zo maar door.

Tony legt uit: “Toen het product owner profiel werd geschreven bij Rabobank, had ik voor het eerst het gevoel dat ik ergens in paste. Maar als freelancer vond ik dat ik niet te veel moest focussen, dus was ik opeens product manager. En dat moest ik dan de hele tijd uitleggen”. Linus herkent dat en weet dat veel recruiters altijd op zoek zijn naar iemand die dan precies de juiste titel heeft. Maar dat is nogal een flinke uitdaging, aangezien veel organisaties minstens net zo creatief zijn in het bedenken van namen. En dan wordt het een soort van kansspel om maar in te schatten of je past. Het is mede daarom dat iedereen bij Productowner.nl ‘gewoon’ product owner is. Die duidelijkheid werkt dus ook goed voor de voormalige freelancers, die eindelijk ergens in een functieprofiel passen. “En dat voelt eigenlijk heel bevrijdend.”

im vertelt verder: “Het grote lolletje is dat ik meer vrijheid heb. En bijvoorbeeld het uitbouwen van de podcast had ik nooit ergens anders kunnen doen. Het kost me een dag per week, dat is veel verloren omzet. Maar we vinden het tof voor het bedrijf, dus let’s do it. Maar niet alleen dat project, het gaat ook om het grotere plaatje. Niemand is medewerker, maar iedereen is deelgenoot van het bedrijf. Daarom kan ik er ook trots over praten. Ik heb het gevoel dat ik die podcast moet rocken, zodat het bedrijf nog toffer wordt.“

“Ik heb nu meer vrijheid dan vroeger”

– Pim pot, voormalig freelancer en nu product owner én podcast host

“Je gelooft niet dat je echt zo veel vrijheid kan hebben als je bij een werkgever zit”, zegt Linus. Als freelancer ben je een radar in het systeem van een opdrachtgever. Je wordt verwacht één specialisme in te zetten. En dat moet je dan net zo lang volhouden totdat al die radartjes klaar zijn. Pim vervolgt: “Ik heb nu meer vrijheid dan vroeger. Jochem beloofde dat al, maar echt geloven deed ik het niet. Die drempel moest ik wel overheen. Als freelancer durfde ik nooit meer dan een week vrij te nemen en nam ik altijd mijn laptop mee. Dat is nu echt niet meer nodig.”

Linus: “De term vrijheid is erg belangrijk. Er is agendavrijheid en handelingsvrijheid. Mag ik invloed uitoefenen op wat ik wel of niet kan doen? Dat kan hier gelukkig volledig. We scoren niks voor niks bijna een 10 op de vraag of collega’s zelf mogen bepalen hoe ze hun werk doen.”

Tony gaat even op de stoel van de interviewer zitten en stelt zichzelf een vraag. “Zou ik ooit weer gaan freelancen?” De conclusie is dat het een fallback scenario is, hij weet altijd dat – wat er ook gebeurt – hij altijd weer binnen no-time ergens als freelancer aan de slag kan. “Maar ik moet er nu eigenlijk niet aan denken”, zegt hij er snel achteraan.

We kunnen concluderen dat de heren een voorkeur hebben voor werken bij Productowner.nl in plaats van freelancen. Unaniem zijn ze het eens over de volgende voordelen die het te bieden heeft:

Veel leren

Echte vrijheid

Hulp van collega’s

Ergens bijhoren

Werken vanuit autoriteit

Tijdens het uitzwaaien van de interviewer wordt er nog wat gelachen: “We zijn wel erg enthousiast over onszelf”, zegt Tony. Daar zit natuurlijk een kern van waarheid. We nodigen je daarom graag uit bij ons om te kijken hoe het er in de praktijk aan toe gaat. Neem contact met ons op, we maken graag tijd voor je.